Spowiedź Św.

w niedzielę:
30 min przed Mszą Św.

Spowiedź Święta w dni powszednie udzielana jest 15 minut przed Mszą Świętą 

w I piątek miesiąca:
15:30 – dla dzieci (o 16:00 Msza Święta)
17:30 – dla dorosłych

Pokuta

Zmartwychwstały Chrystus ustanowił ten  sakrament, gdy wieczorem  w dniu Paschy ukazał się swoim Apostołom i rzekł do nich: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. (J 20, 19)

Skutki tego sakramentu to: pojednanie z Bogiem, a więc odpuszczenie grzechów; pojednanie z Kościołem; odzyskanie stanu łaski, jeśli została utracona; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne i darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu; pokój  i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin.

O tym jak dobrze przeżyć i przyjąć ten sakrament mówią  nam WARUNKI   DOBREJ  SPOWIEDZI. Są to:

Rachunek sumienia

Staranny rachunek  sumienia, który nie jest wypełnianiem PIT-u. To nie rachowanie strat i zysków. Jest rozmową grzesznika z przebaczającym Ojcem o zranionej miłości.

Żal za grzechy  lub  skrucha

Żal jako warunek niezbędny dla ważności Sakramentu Pokuty to postawa uznania konkretnych czynów za złe. Jeśli jest to żal ze względu na miłość do Boga – to mówimy o żalu doskonałym, a jeśli występuje inny motyw, np. strachu przed karą – to mamy żal niedoskonały, który wszakże wystarczy do ważnego przeżycia sakramentu.

Postanowienie poprawy

Prostą konsekwencją żalu za grzechy jest postanowienie poprawy. Kto doświadczył druzgocącej siły zła i ma jej świadomość, nie chce tak dalej żyć. Postanowienie poprawy jest decyzją na zmianę, która w konfesjonale wyraża się przez jasne i konkretne postanowienia i wytyczne na najbliższy czas.

Wyznanie grzechów

Warto przed wyznaniem win powiedzieć kilka słów o sobie. Ma to swoje znaczenie głównie dla kapłana: informuje go, kto klęczy za kratkami, kiedy ostatni raz ten ktoś był u spowiedzi i czy wypełnił zadaną pokutę.  Wyznane grzechy Bóg zabiera i przestają  one obciążać człowieka . Bóg kocha nas tak bardzo, że jest nam w stanie wybaczyć wszystko, jeżeli tylko będziemy potrafili się do tego przyznać i prosić o przebaczenie.

Na  spowiedzi należy wyznać wszystkie grzechy śmiertelne. Grzech śmiertelny popełnia człowiek wtedy, kiedy grzeszy świadomie, dobrowolnie i w ważnej sprawie (tzw. ważna materia). Świadome zatajenie grzechu ciężkiego czyni spowiedź nieważną, czyli świętokradzką.

Nie  chodzi  jednak o drobiazgową wyliczankę win. Chodzi o maksymalnie proste, konkretne nazwanie rzeczy po imieniu, o wzięcie odpowiedzialności za popełnione zło.

Zadośćuczynienie

Grzech osłabia nas samych, a także niszczy relację z drugim człowiekiem i z Bogiem. Rozgrzeszenie usuwa grzech, ale nie przywraca porządku tam, gdzie grzech poczynił zniszczenia. Grzesznik, który się podniósł, musi jeszcze odzyskać pełną sprawność duchową. Dlatego   musi  zrobić coś więcej, by naprawić swoje winy. Właśnie to  naprawianie jest nazwane zadośćuczynieniem lub pokutą.

Grzechy przeciwko  Duchowi Świętemu

„Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie odpuszczone (…) ani w tym wieku, ani w przyszłym” (Mt 12,31-32).
Katechizmy wymieniają tradycyjnie następujące szczegółowe postawy grzechu przeciw Duchowi Świętemu:

1. Grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego.
2. Rozpaczać albo wątpić o łasce Bożej.
3. Sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej.
4. Zazdrościć lub nie życzyć bliźniemu łaski Bożej.
5. Mieć zatwardziałe serce na zbawienne natchnienia.
6. Umyślnie zaniedbywać pokutę aż do śmierci.

Patrząc na te sześć punktów można zauważyć, że za każdym stoi taka postawa „Boże, ja wiem lepiej od Ciebie”. Wiem lepiej, kiedy będziesz miłosierny, wiem lepiej jak mam żyć, wiem lepiej co powinni od Ciebie dostać inni ludzie, co mi tam będziesz wpływał na życie. I właśnie taka postawa to jedyna postawa człowieka, w której nie może on skorzystać z Bożego miłosierdzia. Bóg szanuje wolny wybór każdego. Jeśli pozwolę Bogu, żeby mnie zbawił, to On to zrobi. Jeśli mu nie pozwolę, bo całym swoim myśleniem i postępowaniem będę na Niego zamknięty, to On na siłę nawracać mnie nie będzie.

Chrzest Św.

Wykaz dokumentów potrzebnych do Sakramentu Chrztu dziecka:

• Zgoda na Sakrament Chrztu w naszym Kościele w Kisielicach  (dot. Rodziców spoza parafii ).
• Odpis Aktu urodzenia dziecka.
• Dane personalne o rodzicach chrzestnych (imię, nazwisko, wiek, adres zamieszkania).
• ***Zaświadczenia wydane przez proboszcza rodziców chrzestnych o praktykowaniu wiary
  (zgoda na pełnienie funkcji rodzica chrzestnego), oraz kartka od spowiedzi.

*** według Kodeksu Prawa Kanonicznego Rodzicem chrzestnym może być:

Kan. 874 - § 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

1. jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję pełnienia tego zadania;
2. ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3. jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5. nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.

§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.

Bierzmowanie

Wymagane dokumenty:

• metryka chrztu
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji
• w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej

Małżeństwo

1. Miejsce zawierania sakramentu małżeństwa. Zgodnie z kan. 1115 KPK małżeństwo powinno być zawierane w parafii, gdzie przynajmniej jedno z narzeczonych posiada stałe lub tymczasowe zamieszkanie (zamieszkania nie należy mylić z zameldowaniem = zamieszkanie oznacza rzeczywiste przebywanie). Zawarcie małżeństwa poza tymi miejscami jest możliwe za zezwoleniem własnego proboszcza (licencja do asystowania przy małżeństwie poza parafią). Termin można zarezerwować wcześniej (już przed rozpoczęciem kompletowania dokumentacji).
2. Dokumenty konieczne do zawarcia małżeństwa:

1. Metryka chrztu (aktualna, wydana nie wcześniej niż pół roku od dnia zgłoszenia się narzeczonych). Przy wizycie w kancelarii parafialnej miejsca chrztu trzeba koniecznie powiedzieć, że jest ona nam potrzebna do zawarcia sakramentu małżeństwa.  
2. Zaświadczenie stwierdzającego brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa – można je pobrać z urzędu stanu cywilnego jednego z nupturientów.
3. Akt zawarcia małżeństwa cywilnego, jeśli nupturienci zawarli już między sobą związek cywilny (jeśli któryś z narzeczonych pozostawał w wcześniej w związku cywilnym z inną osobą – odpis wyroku orzekającego rozwód cywilny);
4. Dokument stwierdzający tożsamość (np. dowód osobisty).
5. Świadectwo bierzmowania (jeśli nie ma wpisu o bierzmowaniu w metryce chrztu).
6. Świadectwo zgonu współmałżonka (wdowiec lub wdowa).
7. Świadectwo uczestnictwa w katechezie przedślubnej - według wymogów diecezjalnych oraz spotkania w poradni rodzinnej.
8. Dane świadków (muszą być pełnoletni).

Najlepiej będzie, jeśli wszystkie dokumenty zostaną skompletowane miesiąc przed planowaną datą zawarcia sakramentu małżeństwa.

1. Protokół rozmów kanoniczno - duszpasterskich. Podczas pierwszej rozmowy sporządza się pierwszą część protokołu (dotyczy ona przede wszystkim danych osobowych). Przesłuchanie powinno odbyć się przed głoszeniem zapowiedzi.  Podczas pierwszego spotkania w kancelarii należy umówić się na wypełnienie drugiej części. Przesłuchanie narzeczonych ma na celu upewnienie się, że nic nie stoi na przeszkodzie do ważnego i godziwego zawarcia małżeństwa. Drugą część należy spisać co najmniej 3 miesiące przed planowaną datą ślubu.
2. Zapowiedzi przedślubne – to publiczne ogłoszenie zamiaru wstąpienia w związek małżeński, które służyć ma dodatkowemu upewnieniu się o braku przeszkód małżeńskich. Muszą być wygłoszone przez proboszcza własnego narzeczonych (czyli parafii stałego lub tymczasowego miejsca zamieszkania jednej ze stron) przez co najmniej 8 dni (w tym przez dwie niedziele). Jeżeli obydwoje narzeczeni mieszkają w parafii własnego proboszcza przynajmniej przez 6 miesięcy, nie wymaga się głoszenia zapowiedzi w poprzednich miejscach pobytu narzeczonych (jeśli zaś krócej – należy je wygłosić także w parafii bezpośredniego poprzedniego miejsca stałego względnie tymczasowego zamieszkania).

Prośbę o wygłoszenie zapowiedzi wystawia proboszcz parafii, w której ma odbyć się ślub. Narzeczeni mają obowiązek udać się z tą prośbą do proboszcza parafii, która będzie wygłaszać zapowiedzi. Po wygłoszeniu należy dostarczyć zaświadczenie o dopełnionym obowiązku do proboszcza błogosławiącego ich małżeństwo.

Namaszczenie chorych

W Liście św. Jakuba czytamy: “Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się nad nim modlili i namaścili go olejem w imię Pana” (Jk 5, 14). Tę praktykę stosowano od początku istnienia Kościoła; uzdrawiającą moc Chrystusa przywoływano przez modlitwy i proste namaszczenie. W roku 1545 Sobór Trydencki zatwierdził ostatnie namaszczenie jako jeden z siedmiu sakramentów. Natomiast Sobór Watykański II zmienił nazwę “Ostatnie Namaszczenie“ na “Sakrament Chorych“. Bowiem sakrament ten mogą przyjmować osoby w podeszłym wieku, obłożnie chorzy, oczekujący operacji, chore dzieci, zdolne do pojęcia znaczenia sakramentu, a nie tylko osoby będące na łożu śmierci. Należy go przyjmować, o ile to możliwe, w stanie łaski uświęcającej.

Sakramentu Namaszczenia Chorych udziela kapłan. W czasie celebracji sakramentu namaszcza czoło i otwarte dłonie lub stopy, zależnie od okoliczności. W nagłych przypadkach namaszcza się tylko czoło. Przy namaszczeniu kapłan wypowiada słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen.“

Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, napełnia go Bożą ufnością i daje siły przeciwko pokusom złego ducha oraz pozwala przezwyciężyć lęk przed śmiercią. Namaszczenie Chorych gładzi też grzechy, jeżeli chory nie może się spowiadać, a żałuje za grzechy.

Kapłaństwo

Sakrament kapłaństwa jest to sakrament Nowego Prawa, ustanowiony przez Chrystusa w Wieczerniku. W sakramencie tym udzielona zostaje duchowa władza i łaska do składania ofiary Mszy Świętej, udzielania Sakramentów świętych oraz innych posług kościelnych.

Władzę otrzymaną od Pana Jezusa Apostołowie przekazali swoim następcom biskupom i kapłanom. Biskupi znów przekazują ją swoim następcom i tak władza udzielona przez Chrystusa wciąż trwa.

Sakrament ten dzieli się na trzy stopnie, które od starożytności noszą nazwę Biskupstwa, Prezbiteratu i Diakonatu.

Sakra biskupia przynosi pełnię sakramentu kapłaństwa. Daje możliwość udzielania wszystkich Sakramentów, nauczania wiernych swej diecezji i kierowania nimi, czyli funkcję uświęcania, nauczania i rządzenia.

Prezbiterzy, choć nie posiadają szczytu kapłaństwa i w wykonywaniu swej władzy zależni są od biskupów, związani są jednak z nimi godnością kapłańską i na mocy sakramentu kapłaństwa, na podobieństwo Chrystusa, najwyższego i wiekuistego Kapłana, wyświęcani są, aby głosić Ewangelię, być pasterzami wiernych i sprawować kult Boży jako prawdziwi kapłani Nowego Testamentu. Udzielają oni sakramentów: Chrztu, Eucharystii, Pokuty i Pojednania, Namaszczenia Chorych i sprawują Eucharystię.

Na niższym szczeblu hierarchii stoją diakoni, na których nakłada się ręce nie dla kapłaństwa, lecz dla posługi. Umocnieni bowiem łaską sakramentalną, w posłudze liturgii, słowa i miłości służą Ludowi Bożemu, w łączności z biskupem i jego kapłanami.  Szafarzem sakramentu kapłaństwa jest Biskup.

Pogrzeb

Dokumenty potrzebne do chrześcijańskiego pogrzebu:

• akt zgonu (z Urzędu Stanu Cywilnego);
• karta zgonu (wydana przez lekarza); 
• zgoda na pogrzeb w naszej parafii (dot. zmarłych spoza parafii);
• zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych i wiatyku (Komunii świętej), jeśli zgon nastąpił poza parafia lub w szpitalu.